31 maart 2015

Het is alweer meer dan een maand geleden dat ik geschreven heb. Na de afgelopen controle op dag 100, ben ik met sprongen vooruit gegaan. Waar ik eerst na een kwartiertje duizelig van de hometrainer afstapte, kan ik nu een half uur doortrappen. Ook kan ik makkelijk een uur wandelen en fiets ik weer buiten. Het is heel erg fijn om weer zoveel te kunnen. Ik ben een zondag naar het hockeyveld gegaan om een wedstrijd te kijken en ik voelde me zo heerlijk normaal op de fiets. Gewoon echt niet meer ziek. En dat is zo fijn! Natuurlijk ben ik er nog lang niet, maar het voelde goed. 

Inmiddels heb ik de intake gehad bij de sportarts voor herstel & balans. Alles was eigenlijk prima, maar ik krijg wel eerst een Oxycon test. Dat is een fietsproef waarbij je een kapje opkrijgt die je ademgaswisseling meet. Dit omdat ik behandeld ben met zware chemokuren én een deel van mijn long mis. Ik vind het helemaal niks om deze test te moeten doen, omdat ik de uitslag niet wil weten. Dit klinkt erg raar, maar ik ben gewoon zo bang dat de resultaten van een onderzoek negatief zijn. Helaas ben ik daar nog steeds niet overheen, die angst. Vandaag hoorde ik dat ik niet mag starten totdat ze de uitslag weten, dus gelukkig heb ik de test deze vrijdag al. 

Vorige week woensdag ben ik ook weer naar Maastricht geweest. En eigenlijk alleen maar goed nieuws! Mijn Hb was gestegen naar 6.7, wat bijna normaal is! Mijn leverwaarden waren weer verbeterd en zijn nu zo goed als normaal. Daar ben ik heel erg blij mee! Waarschijnlijk kwam het dus toch door de Vfend. Mijn witte bloedcellen waren wel wat gezakt en zijn nog steeds best laag, ik moet dus nog steeds erg oppassen voor infecties. Ik ben nu wel flink aan het afbouwen met de medicatie tegen afstoting, dus daar zouden de waardes wel van omhoog moeten gaan. Ik had vorige week ineens heel veel last van mijn (laatste) verstandskies. Deze is er voor de transplantatie niet uitgehaald omdat ze verwachtten dat deze geen problemen op zou leveren, omdat hij goed doorgekomen was. Helaas dus wel. Ik heb alles geprobeerd om de ontsteking te laten genezen, maar de pijn werd eigenlijk alleen erger. Daarom is hij er vrijdag toch uitgehaald. Ik moest preventief antibiotica slikken omdat mijn leuko's nog zo laag zijn. Gelukkig gaat het nu de goede kant op. De ochtend voor het trekken begon mijn temperatuur op te lopen, maar gelukkig is deze gezakt nadat hij eruit gehaald is. Hij ging er ook een stuk makkelijker uit dan de kies onder, dus dat was ook wel fijn. 

Het afbouwen met medicatie vind ik spannend, omdat het dus allemaal medicatie tegen de afstoting is. Van de andere kant ben ik er ook erg blij mee en hoop ik dat ik zo door kan gaan en mijn inentingen kan krijgen in de zomer. 

Ik heb heel lang niks van me laten horen, maar het gaat eigenlijk gewoon heel goed met me! En mijn haar groeit als kool! De eerste foto is van eind januari, de tweede eind februari en de derde eind maart!

Liefs!