23 februari 2015

Hoi allemaal! Na wat berichtjes over hoe het nu gaat, kwam ik erachter dat het al wel weer lang geleden is sinds mijn laatste blog. Eigenlijk gaat alles een beetje zijn gangetje. Ik heb nog steeds last van mijn vermoeidheid, maar dit zorgt er vooral voor dat ik gewoon een heel lange nacht maak. Overdag slaap ik niet. Het bewegen gaat eigenlijk best wel goed, los van duizeligheid nog soms en een hele hoge hartslag. Ik ben heel benieuwd wanneer ik Herstel & Balans mag gaan doen. Dit is een revalidatieprogramma voor mensen die kanker hebben gehad. De vorige keer dat ik het vroeg zei de professor dat ik daar nog mee moest wachten. Ik zou het wel fijn vinden om zoiets te mogen en kunnen doen. Ik heb geen idee hoe zwaar het is, dus weet eigenlijk ook niet of ik het kan. Ik vind het lastig om overal rekening mee te houden, ik zou graag mijn 'gewone' leven weer oppakken. 

Ik heb wel fijn bezoek gehad, en ook wel genoeg leuke dingen gedaan. Alles gaat dus zijn gangetje, maar ik zit niet altijd even lekker in mijn vel. Ik heb nu het idee dat alles wat er in minder dan een jaar gebeurd is een plekje moet krijgen, maar ik heb geen idee hoe ik dat moet doen. Dit jaar was gestoord, niet alleen voor mij maar voor alle mensen die dicht bij me staan. Ik wil het ook niet dramatisch maken ofzo, maar ik merk wel dat het best veel is geweest allemaal. Daardoor maak ik me zorgen bij alles wat ik voel in mijn lichaam, ben ik bang voor de onzekerheid die er nu is en lig ik 's nachts nog steeds vaak in het ziekenhuis in mijn dromen. 


Lieve Suus en Rebecca op bezoek


Pannenkoeken bakken met Vin!


Ennnnnnnn, mijn haar begint nu echt te groeien. Het is nog steeds niet veel, maar eindelijk raakt mijn hoofd een beetje bedekt!
Aanstaande vrijdag moet ik weer naar Maastricht, en ik vind het best wel spannend. Ik ben dan 4 weken niet geweest, en dat is best wel lang. Ik ben erg benieuwd hoe mijn bloedwaarden zijn, vooral mijn leverfuncties. 

Reacties

  1. Anoniem23 februari 2015 om 10:38

    Merel wat ben je mooi! Je ziet er goed uit! Fijn om te lezen hoe het met je gaat. Alles een plekje geven kost tijd, maar dat gaat jou ook lukken. Je bent zo sterk! Dikke knuffel Manon (van der Meulen)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zes jaar later!

Lieve lezers, Vandaag is het alweer zes jaar geleden dat Renée’s stamcellen via de lange lijn in mijn nek mijn lichaam binnendruppelden en hun weg vonden naar mijn beenmerg. Elke dag na de stamceltransplantatie dat de leukemie wegblijft, wordt de kans kleiner dat hij ooit nog terugkomt, vertelde de professor mij. In die zes jaar is er ontzettend veel gebeurd, maar op medisch gebied gelukkig nog niet eens een honderdste van wat er allemaal gebeurd is vóór de stamceltransplantatie. Ik heb mijn studie weer opgepakt, ik ben verhuisd, ik ben afgestudeerd. De professor ging met pensioen en ik kreeg een nieuwe arts. Mijn controles zijn sterk in frequentie afgenomen en ik hoef nog maar één keer per jaar naar Maastricht.    Ik ben al jaren lid van twee Facebookgroepen van Hematon (één voor jongeren en één voor mensen die een stamceltransplantatie hebben ondergaan). Ik heb daar wel eens berichtjes voorbij zien komen waarin mensen stuiten op onbegrip in hun omgeving. Ik heb daar zelf (ge...
Meer lezen

9 oktober 2014

De laatste blog voor mijn operatie... Dit keer vanaf de longafdeling van het MMC. De afgelopen week thuis was fijn. Ik ben veel moe geweest en voelde me ook niet altijd lekker maar het is zoveel fijner om thuis te zijn. Ik heb veel bezoek gehad en veel lieve kaartjes en berichtjes. Daar wil ik iedereen trouwens ontzettend voor bedanken, en ook voor alle lieve reacties op mijn blog! Echt, dat is zó fijn. Er leven zoveel mensen mee en dat vind ik heel bijzonder.  Maandag had ik CT scan van mijn longen. Dit keer lukte het gelukkig wel, ik kon eindelijk inademen zonder te hoesten. Hij was nu dus ook best wel snel klaar. Dinsdag had ik een afspraak bij de verpleegkundige-specialist, waar ik dus ook de uitslag van de beenmergpunctie zou krijgen. Ik was daar echt heel zenuwachtig voor (zoals altijd haha). Maaaaar... ik ben nog steeds schoon! Dus dat is heel erg fijn en ook heel erg belangrijk voor de operatie. Verder was de plek in mijn linkerlong een stuk kleiner geworden, maar zage...
Meer lezen

EEN JAAR LATER

Afbeelding
Een jaar later… Een jaar geleden zag de wereld er voor mij totaal anders uit. Renée moest heel erg vroeg in het AZM zijn om te beginnen met stamcellen oogsten. Ze had hiervoor vijf dagen lang injecties gehad met een middel dat de stamcelproductie verhoogt. Mijn lieve, dappere zusje kwam naar het ziekenhuis met mijn fantastische ouders, broertje en schoonzusje Monique. Ondertussen, 5 verdiepingen hoger, liet ik mijn ontbijt meteen weer meenemen. Met kleine slokjes probeerde ik mijn nutri binnen te houden. Wat een misselijkheid. Ik lag opgesloten op de afdeling, mocht niet weg. Ik lag te vechten tegen mijn lichaam, maar op dat moment vooral tegen het intens wanhopige gevoel. Wat wilde ik me graag hoopvol voelen, zin hebben in de toekomst. Maar dat voelde ik toen niet, nog niet een beetje. Papa, mama, Vince en Monique liepen die dag op en neer van mij naar Renée. Ze heeft 4 uur stamcellen geoogst, uiteindelijk veel meer dan dat ze mochten toedienen bij mij. Ik kon geen tv kijken,...
Meer lezen