18 december 2014

Allereerst: bedankt voor alle onwijs mooie en lieve reacties op mijn vorige blog. Ook bedankt voor alle mensen die hem gedeeld hebben en daar super mooie woorden bij gezet hebben. Ik was helemaal blown away door alle reacties!

Dan ben ik nog iets heel belangrijks vergeten te zeggen: toen ik thuiskwam, hadden Marloes, Tuur en Bart Gjalar al opgehaald als verassing! Dat was dus ook echt een enorme verassing want dat had ik totaal niet verwacht. Vince en Loes hadden de kerstboom opgezet en Julia had een hele mooie 'welkom thuis' slinger gemaakt. Allemaal super bedankt, fijner thuiskomen kon niet.

Afgelopen vrijdag ben ik voor de eerste keer op controle geweest bij de professor. Ik moest eerst bloedprikken en daarna anderhalf uur wachten voor mijn afspraak. Dat is altijd zo, ondanks dat het bloed 'spoed' is, kunnen ze niet eerder alle waardes bepalen. Gelukkig hadden we nog genoeg te doen. Ik ben ook weer even bij mijn oud kamergenootje van het MMC langs geweest en dat was heel fijn. Toch heb ik verder met de verpleging daar niet zo'n band opgebouwd als in Veldhoven. Ik ben natuurlijk ook veel korter in Maastricht geweest. Daarna door naar de professor. Alles was eigenlijk goed! Mijn bloedwaarden zijn goed, gewoon volledig normaal, echt bizar. Mijn nieren functioneren ook nog goed, dat is belangrijk voor een bepaald medicijn tegen afstoting. Dit medicijn beschadigt de nieren en moet dus afgebouwd worden als mijn nierfunctie achteruit gaat. Wel was weer mijn natrium in mijn bloed te laag (dat had ik tijdens de opname ook een paar keer) en moet ik deze week dus extra zout eten. Morgen wordt dan gekeken of dat heeft geholpen. Ik vind dat overigens best lastig want ik hou gewoon niet van zout, ik doe het zelfs niet over friet. Maar bouillon en soep vind ik wel lekker, dus gelukkig toch een optie. Wel heb ik steeds meer pijn aan mijn long (die geopereerd is) maar dat vond hij nog normaal. Er zat heel veel vocht achter en dat is nu allemaal weg, dus eigenlijk is het goed. Maar de pijn is alleen maar erger geworden deze week. Morgen maar even opnieuw vragen dus. Verder was hij eigenlijk heel tevreden en mocht er één medicijn af. Dat scheelt al iets. Morgen heb ik dus weer controle, weer bloedprikken en gesprek. Ik heb ook nog steeds mijn lijn, wat wel handig is maar ook echt vervelend. Ik zou er graag vanaf willen. Maar de professor heeft ook gezegd dat de kans groot is dat ik nog een keer moet komen logeren. En dan is zo'n lijn wel handig natuurlijk. Ik had allemaal rode plekken tussen mijn vingers en was bang dat dat afstoting was, maar dat was het gelukkig niet. Mijn huid is gewoon helemaal droog en kapot door de chemo. Toch vind ik die afstoting heel beangstigend: ga ik het krijgen, wanneer ga ik het krijgen, hoe erg zal het zijn, etc. Ik ben ook nog steeds erg bang om een infectie te krijgen en terug te moeten naar het ziekenhuis. Ik denk dat het ook wel even tijd nodig heeft om weer wat vertrouwen te krijgen.

Ik heb de afgelopen week gelukkig ook wat leuke dingen kunnen doen, zoals lunchen met vriendinnen, afspreken met vriendinnen (oké allemaal bij mij thuis) en nog wat ander bezoek. Bezoek hou ik nog steeds niet lang vol. Ik ga ook elke dag wel naar buiten, met Gjalar lopen of mee boodschappen doen. Maar het is best lastig om iets te bedenken als je drukke ruimtes moet vermijden. De vermoeidheid is de ene dag erger dan de andere, soms heb ik best goede dagen. Maar het blijft gewoon heel moeilijk, iedereen is druk bezig met zijn/haar leven, ik ben 'beter', maar dat ben ik helemaal niet. 

Eerste keer in het winkelcentrum.

Gourmetten bij de Moosjes!

Wandelen met Marloes en Gjalar met de verkeerde sleutel haha.

Morgen weer naar Maastricht, en dan is het alweer bijna kerst! Zulke dingen vind ik ook spannend, omdat ik altijd bang ben dat er juist dán iets gebeurt...

Liefs