5 november 2014

Donderdagochtend had ik een afspraak bij de chirurg. Daar stond ik na 5 minuten alweer buiten, het enige wat daar uit is gekomen is dat de wondjes goed genezen (wat ik zelf ook wel had gezien haha).

Donderdagmiddag mocht ik al terug naar Maastricht voor mijn verstandskiezen. Uiteindelijk is besloten de bovenste toch te laten zitten, omdat die gewoon goed doorgekomen is en geen problemen geeft. De onderste zat half onder het tandvlees en moest er dus wel uit. De kaakchirurg is er echt 40 minuten mee bezig geweest, hij wilde er gewoon echt niet uit. De wortels waren ook onwijs lang en zaten onder aan elkaar vast. Maar uiteindelijk is hij er toch uitgekomen. Toen hebben we een flesje koud drinken gekocht zodat ik in de auto al kon koelen haha. Toen de verdoving nog werkte was het eigenlijk geen probleem. Toen hij uitgewerkt was begon ik wel een beetje pijn te krijgen, maar het was redelijk te onderdrukken met paracetamol. Vrijdag kwamen Nel, Moon en Suus lunchen en dat is gewoon goed gegaan, ik heb gewoon mee kunnen eten. 's Middags moest ik naar de longarts. Daar had ik een afspraak met een longarts die ik nog niet kende (terwijl ik in het ziekenhuis al 3 verschillende artsen heb gesproken haha, vraag me echt af hoeveel er zijn). Hij wilde dat ik eerst een foto liet maken, dus weer terug naar radiologie. Daarna werd ik gelukkig vrij snel weer binnengeroepen en liet hij me deze foto zien en de laatste foto toen ik nog in het ziekenhuis lag. En ik zag echt super duidelijk dat de long nog verder ontplooid was! Dat zei de arts ook. Dus dat is heel fijn. In het weekend nam de pijn in mijn kaak/nek/hoofd/oor alleen maar toe en werd ik er echt wanhopig van. Ik kon gewoon niet slapen van de pijn. Ik heb echt een aantal keer moeten huilen van de pijn, terwijl ik meestal echt niet zo kleinzerig ben volgens mij. Dinsdagochtend heb ik uiteindelijk de kaakchirurg weer gebeld, en ik mocht gelukkig die middag langskomen. Dat kwam goed uit, want we moesten die dag sowieso al naar Maastricht. Eerst hadden we dus een afspraak bij de kaakchirurg. Hij heeft het 'gat' schoongespoeld en wat blijkt: ik heb alveolitis. Dat is een ontsteking aan het kaakbot. Het moet als het goed is vanzelf overgaan. Hij heeft er een gaasje met ontsmettingsmiddel ingedaan en dat moet ik er vrijdag weer uit laten halen. Ik was zo boos! Niet dat iemand hier iets aan kan doen, maar ik baalde zo. De laatste week dat ik thuis ben en de hele tijd pijn. En ik was ook boos dat hij eruit moest, wat ook totaal nergens op slaat want ik begrijp echt wel dat het moet. Maar soms is het zo vervelend als het lijkt of er niks meezit. De kaakchirurg wilde ook nog wat sterkers voorschrijven voor de pijn, maar daar had ik gelukkig nog genoeg van liggen in mijn apotheek haha. Na de kaakchirurg meteen door naar de röntgen voor een CT scan, dat was zo gebeurd. Daarna kreeg ik nog een beenmergpunctie, wat als alles goed gaat de laatste is! De professor deed hem zelf, en het was eigenlijk best wel grappig. Het gebeurde gewoon op een klein bedje in een gesprekskamer/kantoor, zonder assistentes en toen hij klaar was mocht ik meteen gaan. Normaal moest ik altijd een half uur blijven liggen met een infuuszak onder het wondje. Ik was nu wel blij dat ik naar huis mocht!

Het is nu woensdag en helaas zakt de pijn nog niet zo goed. Ik word er best moe van. Ik probeer de hele tijd afleiding te zoeken en dat gaat ook wel goed maar soms wordt het echt erg en lukt het even niet meer. Ik hoop echt dat het snel gaat zakken. Vandaag kwamen Joke en Renè om Gjalar op te halen. Hij gaat daar een tijdje logeren als er bij ons niemand thuis is. Papa had geregeld dat ze Embla mee zouden nemen (pupje waarvan Gjalar de vader is) maar dat hadden ze niet verteld, dus dat was echt super leuk! Ik ga Gjalar wel echt onwijs missen, ik mis hem eigenlijk nu al.

Morgen gaat Ren naar Maastricht, mijn lieve dappere zusje. 's Avonds hebben we een avondje met de Moosjes en alle aanhang. Dit probeerden we steeds te regelen en nu is het eindelijk gelukt, super leuk! Vrijdag ga ik weer naar Maastricht voor een lange dag: eerst kaakchirurg, daarna uitslag van CT scan en beenmergpunctie, daarna gesprek met verpleegkundige van de afdeling waar ik kom, daarna plaatsen van de jugularis katheter die ik krijg (eigenlijk een ander soort PICC lijn, waar ik straks mijn chemo en andere medicatie krijg, en natuurlijk Rens celletjes!). De uitslag vind ik héél spannend. Uitslag van beenmergpunctie is altijd erg spannend. De uitslag van de CT vind ik misschien nog wel spannender, want dit is de eerste CT scan die er gemaakt is na de operatie. Ik hoop echt heel erg dat alles goed is.

Als laatste weer super bedankt voor alle reacties, ik waardeer het echt heel erg en vind het ontzettend fijn dat er zoveel mensen meeleven en meelezen.

Liefs!