18 oktober 2014

Ik wist niet wat ik meemaakte toen de verpleging mij 15 kaarten kwam brengen (post voor één dag), wauw! Ik kan natuurlijk niet iedereen persoonlijk bedanken maar ik wil jullie wel bedanken voor alle mooie kaartjes met lieve woorden. Soms totaal uit onverwachte hoek, maar echt onwijs bijzonder! Omdat we maar 4 punaises hadden, stond de rest bovenop die balk (zie foto), maar het was dus nog echt veel meer! Het is echt een 'hoogtepuntje' van de dag, zoveel kaarten krijgen, ik werd er echt vrolijk van! Dus nogmaals, super super super bedankt!!!!!

Het plan was om maandag de drain eruit te halen. Dit keer kreeg ik geen foto maar een doorlichting. Dat is echt heel apart, het is eigenlijk een soort van live foto. Ik moest tegen een apparaat aanstaan en voor me op het scherm zag ik mezelf live in röntgen haha. Helaas lag mijn long toen nog niet goed, dus mocht de drain er niet uit. Ik baalde er echt heel erg van. Ze hadden er op de afdeling ook op gerekend want ze hadden die nacht de epiduraal (pijnstilling) uitgezet. Dus ik had heel veel pijn van die drain en hij mocht er niet eens uit. Gelukkig hebben ze die zo snel mogelijk weer aangezet en voelde ik de pijn zakken. Dat was dus nog even in bed liggen. De pijnstilling was ook nog wel een gedoetje even, want mijn bloeddruk was erg laag waardoor ik geen extra medicatie mocht, omdat deze je bloeddruk weer verlaagd. Maar ik had wel best veel pijn, en het is belangrijk om zo min mogelijk pijn te hebben zodat je goed kan ademen. Mijn Hb was inmiddels ook gezakt naar 4,7 waardoor ik 2 zakjes bloed bij kreeg. Na 300x overleg met de arts overigens, want ik had koorts én mijn bloeddruk was dus heel laag. Gelukkig ging de transfusie wel door, want van zo'n laag Hb ga je je echt niet beter voelen. Het is wel lastig hoor om geen kant op te kunnen. Ik moest alles vragen aan de verpleging/bezoek. Gelukkig heb ik echt veel bezoek gehad en was er altijd wel iemand die me wilde helpen. Ook heel fijn dat er vaak iemand was tijdens etenstijd, zo hebben Marloes, Moon en Suus mij een paar keer gered van minder lekkere maaltijden door beneden iets te halen! De dag erna kreeg ik weer die doorlichting, en eigenlijk lag de long nog hetzelfde. Maar de arts vond het ineens toch goed en de drain mocht eruit, yes! Het eruit halen was geen probleem eigenlijk, maar het gaf niet de opluchting die ik gehoopt had qua pijn. De epiduraal wordt stopgezet als de drain eruit is, dus deze stond nu ook uit. Toen nam de pijn wel heel erg toe. Het is ook logisch omdat ze echt flink hebben moeten schrapen, maar het is zo gek om dat ineens te voelen. Die avond is ook de katheter eruit gehaald en de naald in mijn rug. Mijn infuus deed trouwens nauwelijks meer iets (alleen als ik mijn hand in één bepaalde stand hield) dus die werd ook losgekoppeld. En zo was ik binnen een half uur van alle draden verlost. Heerlijk! Toen wilde ik me gaan omkleden en dat ging best moeizaam, dat had ik een beetje onderschat. Gelukkig was Marloes er en die heeft mij geholpen met aankleden (na zoveel ziekenhuis is mijn schaamtegevoel compleet verdwenen haha). Daarna was alles eigenlijk prima, alleen had ik erg veel pijn. Ik lag alleen maar heel stil op bed en was niet zo aardig tegen mama (sorry mam). Dat was het enige wat nog geregeld moest worden, goede instelling op de pijnmedicatie. Het was een beetje zoeken, maar nu heb ik de pleister met morfine en de snelwerkende pilletjes morfine en is het gelukkig onder controle. Donderdag mocht ik dus naar huis! Maar niet voordat ik wat receptjes op moest halen bij de apotheek (sorry apotheek):

En nu ben ik thuis! Ik vind het heel fijn, maar ook wel lastig om alles te doseren. Ik vind het gewoon zo fijn om thuis te zijn dat ik eigenlijk alles weer wil doen. Maar ik moet rusten want ik ben pas zo kort geleden geopereerd. Ik mag wel wat doen natuurlijk, maar ik merk ook dat ik heel snel teruggefloten word door mijn lichaam. Ik heb nu volgende week al een afspraak met de verpleegkundige specialist, want nu gaat het Maastricht traject in werking worden gezet. Ik vind het heel spannend, maar ergens begint nu (als het goed is) wel een einde in zicht te komen. En dat is natuurlijk wel heel erg fijn. Ik hoop ook heel erg dat ik nu uit het ziekenhuis kan blijven tot Maastricht. 

Djessy wordt gewoon op mijn kamer verschoond haha!

Donderdag heb ik bij Monique en Djessy gegeten (Ren was werken) en heeft Monique voor mij gekookt, het was heerlijk en heel gezellig!

Al met al is het tot nu toe goed verlopen, deze operatie. Ik vind het bijna eng om dit op te schrijven, bang dat er alsnog iets misgaat. Maar ik doe het toch. Ook hebben ze voordat ik naar huis ging alle verbandjes eraf gehaald en kon ik voor het eerst zien waar en hoe groot de wondjes zijn. Dat valt me heel erg mee! Ze zitten echt op een plek die je bijna nooit ziet, hij heeft het gewoon heel netjes gedaan. Het stuk weggehaalde long wordt onderzocht maar de uitslag van de microbioloog was er nog niet. Wel zei de longarts dat de patholoog schimmeldraden had gezien (in je long, ongelofelijk). De uitslag hiervan krijgen we denk ik bij het volgende gesprek.

Hoe het nu verder gaat is dus nog een beetje onduidelijk, maar het plan is wel om zo snel mogelijk naar Maastricht te gaan als ik voldoende hersteld ben. In Maastricht zullen ze dan ook alles nog gaan controleren. Daar zal ik weer een beenmergpunctie krijgen en ze verwachten ook een CT scan om te zien of het met mijn longen helemaal goed gaat. Wordt vervolgd dus!

Liefs