12 juli 2014

Ontzettend bedankt voor de lieve reacties op mijn vorige blog. Echt heel fijn dat iedereen zo meeleeft en ook echt iets laat weten.

Maandagavond ben ik met papa naar een bijeenkomst geweest, "zelf werken aan je herstel". Ik zou hier eigenlijk al eerder naartoe gaan maar toen zat ik met mijn buik. Ik had er niet zoveel zin in (ik ben niet zo van praatgroepen en bijeenkomsten geloof ik), maar ik ben toch gegaan en daar ben ik blij om. Er kwamen drie mensen een praatje doen: een medisch psycholoog, een diëtiste en een sportarts. De psycholoog hield eigenlijk best een standaard praatje maar wel net dat wat ik toen nodig had. Ik vond het fijn om even te horen dat het normaal is dat je er soms gewoon compleet doorheen zit. De diëtiste ging ons eerst uitleggen van welke voeding je een verhoogde kans op kanker krijgt, wat ik een beetje vreemd vond want volgens mij heb ik al kanker. Daarna ging ze ook nog wel wat vertellen over voeding tijdens chemo. Maar dat waren eerlijk gezegd ook niet echt dingen waar ik iets aan had. Wel vertelde ze over voedingssupplementen. Ik slik ze niet hoor, maar ze vertelde dat bepaalde voedingssupplementen je cellen beschermt, en dus ook je kankercellen. Ik vond het best bizar dat zoiets 'onschuldigs' gewoon de chemo tegen kan werken. Het praatje van de sportarts vond ik heel interessant, al was het soms wel een beetje afgesteld op borstkanker. Maar verder vond ik het wel nuttig. 

In mijn vorige blog schreef ik dat ik medicatie had gekregen tegen de onrust. Daar had ik iets te snel over geoordeeld want ik werd er toch wel iets rustiger van. Het is nog steeds niet helemaal weg, maar wel stukken beter. Ik heb nu ook het geluk dat ik me lichamelijk heel fit voelt, dus dat ik gewoon heel veel afleiding kan zoeken, wat ik dus ook doe. Dinsdag ben ik met Charlotte naar de stad geweest, voor het eerst sinds april haha. Ik ben naar de verjaardag van Marloes en Tuur en van Bart gegaan en ik heb helemaal niet het idee dat het me veel energie kost ofzo. Op de verjaardag van Bart heb ik een tijdje gepraat met twee tantes van Bart die ook kanker gehad hebben en dat vind ik toch wel fijn. Niet dat ik er continu over wil praten, maar het is zo fijn dat mensen het helemaal begrijpen. Even voor Eveline: ik vind jouw reacties ook heel erg fijn!!! Ik fiets ook nog elke dag op de hometrainer. Het enige minpuntje is het slapen; dat kan ik gewoon niet meer? Ik vind het zo raar, ik heb wel vaker moeite gehad met slapen maar slaapmedicatie werkte dan wel altijd, nu niet meer. Ik ben echt niet overdreven moe overdag maar ik ben wel bang dat dat een keer komt. En de nachten duren echt ellendig lang. Ik verplaats me maar een beetje van mijn bed naar de bank (even met Gjalar knuffelen) en weer terug. Ik doe ook wel nuttige dingen zoals pillen vullen, mijn kast opruimen, etc. Maar het schiet niet echt op en overdag heb ik er niet zoveel moeite mee, maar 's nachts word ik helemaal gek (beetje overdreven maar ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet). Slapeloosheid kan komen van het afbouwen van de morfine, maar ik heb gewoon geen idee of het daarvan komt en hoelang dat kan duren. 

Woensdag ben ik naar het ziekenhuis geweest. Mama had van te voren gebeld of er een VRE-plekje vrij was zodat we op tijd waren bij de arts. Gelukkig was dit zo. Eerst even bloedprikken. Iedereen vindt die éne ader (die al 2 maanden niet te prikken is) zo mooi dat ze erin willen prikken. Dus weer met die naald zoeken naar dat bloedvat en na 5 minuten druppelen had ze nèt genoeg. Volgende keer wijs ik zelf wel een ader aan haha. Daarna even PICC-lijn doorspoelen, wat zo gebeurd was. Ik was weer best zenuwachtig voor de arts, omdat ze dan weer mijn bloedwaarden gaan controleren. Maar alles was goed! Behalve mijn Hb maar dat is eigenlijk altijd zo. Maar goed genoeg hersteld om door te gaan naar de volgende kuur, maandag dus. Bij deze kuur krijg ik één chemo via infuus, 2 via ruggenprik en dan nog chemopillen. En ik moet ook weer een weekje prednison slikken (yay). Verder is het volgens mij heel veel spoelen, dus heel veel naar de wc. Gelukkig word ik er niet wakker van, want ik slaap toch niet. Nee grapje, ik hoop dat ik uit een diepe slaap moet komen om te gaan plassen volgende week! Het is wel vreemd, iedereen vertrekt nu op vakantie en ik word maandag opgenomen. Ik vind het ook best moeilijk, niet omdat ik zelf op vakantie wil nu, maar het wordt zo stil overal. Ik vond het vroeger al niet leuk als wij meteen op vakantie gingen, omdat iedereen pas later ging en het dan daarna altijd zo stil was thuis. 

Wat ik de vorige keer nog niet verteld heb (maar wat iedereen ondertussen wel weet haha): ik ben tante geworden van de mooie, lieve, knappe Djessy. Het is zo'n mooi meisje en ik ben zo onwijs trots op Monique en Renée.

Baby selfie :)

Gisteren ben ik nog met Vin gaan lunchen, dat was heel leuk maar hij gaat vandaag (over een uurtje?) toch echt weg. Ik ga hem zo missen! Nu heb ik na dit lange verhaal nog wat random foto's die ik er de vorige keer eigenlijk al op wilde zetten:

Klaaaarrrrrrr met de pillen!

Met Julia bij de musical!

Als je dit gelezen hebt: bedankt! Ik denk dat ik maandag wel weer ga bloggen, over het turbulente leven op afdeling 3C, haha. Oh en nog iets: ik hoorde van mensen dat ze hier niet konden reageren. Als het goed is moet dat nu wel kunnen :).

Liefs!