Bestraald?!

Het is nu vrijdagmiddag en de ziekenhuisweek zit er alweer bijna op! Ik heb eigenlijk een best goede week gehad! Ik ging me vanaf maandag steeds fitter voelen en heb best wat dingen gedaan. Daarnaast heb ik ook heel fijn gezelschap gehad. Mama moest deze week fulltime werken en als ik me niet lekker voel vind ik het echt niet fijn om alleen te zijn. Als ik me wel lekker voel vind ik het geen probleem, alleen ik weet van te voren natuurlijk niet hoe ik me voel haha. Maar ik had dus eigenlijk de hele week 'oppas'. Dinsdagochtend is Marloes de hele ochtend gekomen en hebben we heerlijk gossip girl gekeken. Dat was echt heel fijn! (en heel sneaky heb ik Marloes nu ook weer verslaafd gemaakt waardoor we binnenkort weer lekker samen kunnen kijken!). 's Avonds kwamen Joost en Bart nog even langs, want de Ph-strips voor de sondevoeding waren in Tilburg bezorgd (ik heb nu mijn adres toch maar aangepast want dit schiet niet echt op haha). Ze hebben de eerste helft van het voetbal gekeken en dat was ook gezellig! Daarna ben ik met Vince Gjalar uit gaan laten. Woensdagmiddag zijn Nel en Moon langs geweest en hebben we lekker gekeuveld. 's Avonds zijn de buren voetbal komen kijken en dat was ook heel erg gezellig! Ik ben die middag ook met pap boodschappen gaan doen, en we moesten naar de slager, gall & gall en de jumbo (niet dat ik denk dat jullie het interessant vinden welke winkels ik bezocht heb, maar meer om te laten zien wat voor een afstanden ik tegenwoordig afleg!). Ik heb deze week wel echt gemerkt hoe fijn het is om een wat langere tijd tussen de chemo's te hebben. Maar vooral heb ik gemerkt hoeveel lieve mensen ik om me heen heb. In 3 dagen zijn er 5 vriendinnen langs geweest en nog zoveel meer mensen. Als mama fulltime moet werken is er toch constant iemand bij mij. Papa en Vin zorgen dat ze thuis kunnen zijn als ik lang alleen ben, Charlotte gaat mee naar het ziekenhuis, vriendinnen komen super vaak langs maar vinden het ook goed als ik even te moe ben. En als laatste: Gjalar is ook altijd thuis voor mij. Nee, even zonder grapjes, ik ben echt heel dankbaar voor alle mensen om me heen. Voor alle reacties op deze blog en voor alle kaartjes die ik krijg. Eigenlijk had ik verwacht dat het net zo zou zijn als bij een sterfgeval: in het begin staat je hele wereld op zijn kop en daarna leeft iedereen verder, behalve jij. Nou, dat is bij mij niet het geval. Natuurlijk leeft iedereen verder, maar iedereen blijft zo betrokken, en dat vind ik heel bijzonder en vooral heel fijn. Dus lieve familie, vrienden, anderen die steeds berichtjes sturen en Gjalar, bedankt, jullie zijn toppers!!!!!!! (einde sentimentele speech) 

Gjalar <3

Donderdag ging Charlotte dus mee naar het ziekenhuis. In het begin vond ik dat best vreemd, omdat er nog nooit iemand anders mee is geweest dan mama. Maar eigenlijk was het helemaal niet vreemd, het was gewoon heel normaal haha. Zelfs de meeste verpleegkundigen en doktoren dachten dat Charlotte gewoon mijn moeder was. We hebben lekker samen zitten gamen op onze telefoon (boerderij, de sims, al die dingen). Ik moest die dag de injectie (om 10 uur...) en nog anderhalf uur infuus. Ik vond het wel een beetje raar dat echt niemand zei dat ik bloed moest prikken, want dat was een week geleden en ze hadden gezegd dat dat echt wel vaker moest. Dus heb ik zelf maar even voorgesteld om bloed te prikken. Dat heb ik ook tegen de arts gezegd en die vond het ook best wel gek. Maar hij gaat het nu goed doorplannen zei hij. Verder gingen ze de pleister van de PICC-lijn vervangen. De verpleegkundige die op mijn kamer stond riep hulp van een andere verpleegkundige omdat ze bang was die lijn er een stukje uit te trekken. Die andere verpleegkundige wilde het wel zelf doen. Maar wel met grof geweld. Ze deed het best wel lomp haha, die lijn kwam er zo'n 5-10 cm uit en toen weer terug en ze rukte die pleister eraf. En die andere was daar zo bang voor haha. Toen het infuus klaar was mochten we alweer gaan gelukkig.

Die middag kwam Suus nog langs en hebben we lekker 'Dit is mijn lijf' gekeken, heerlijk. Fijn dat die mensen wel naar de dokter op tv durven, aangezien ze niet naar hun eigen huisarts durven. 's Avonds kwam Ren nog even op bezoek. Toen nog even een injectie halen met mama. Toen zeiden ze dus dat mijn hb 5,3 was. En ze laten hem niet onder de 5 zakken, dus bloedtransfusie. Toen was het de vraag: gewoon bloed of bestraald bloed? Ik dacht echt: bestraald bloed?! Blijkbaar is dat iets met afstoting enzo, dat ik niet nog ander bloed in mijn lijf moet hebben met afweer als ik straks de stamceltransplantatie krijg. 

Mac Flurry met Ren, WK versie uiteraard!

Vanochtend dus weer de injectie gehaald, en uiteindelijk vertelden ze dat ik inderdaad bestraald bloed moest hebben. Maar dat bloed moest dan worden bestraald in Eindhoven, waardoor ik 's middags terug moest komen. Om half 11 waren we thuis en ben ik als een blok in slaap gevallen ongeveer totdat we moesten gaan. Nu ben ik dus in het ziekenhuis mijn blog aan het schrijven, en mam is lekker aan het werk. Ze zijn nu mijn bestraalde bloed halen, en dan krijg ik een bloedtransfusie van ongeveer 4,5 uur. Gelukkig moet ik toch wachten op die injectie, dan zit ik niet zo op mijn schopstoel haha. 

Workaholic 

Ik ben nu wel heel erg misselijk door de chemo, maar vorige keer trok dat weg na de laatste op vrijdag. Dus ik denk dat dat nu ook gebeurt. Verder voel ik me nog steeds best goed. Ik hoop echt dat dat zo blijft en dat ik weer een lekker rustig weekje tegemoet ga. In ieder geval heb ik maandag een gossip girl date met Marloes, dus dat is alvast een goed begin!

Liefs! (EN YAY MIJN BLOED IS ER NU!!!!!)